- εύα
- I
Βιβλικό πρόσωπο. Το όνομα της πρώτης γυναίκας και μητέρα ολόκληρου του ανθρώπινου γένους, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη (Γεν. γ’, 20). Ο Αδάμ, όταν πλάστηκε από τον Θεό και εγκαταστάθηκε στον επίγειο παράδεισο, ήταν μόνος. Βλέποντας ο θεός ότι δεν είχε βοηθό όμοιο με αυτόν, όταν κοιμήθηκε πήρε μία από τις πλευρές του και έπλασε τη γυναίκα. Μόλις ο Αδάμ την είδε, φώναξε: «τούτο vυv oστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου» (Γεν. β’, 23). Προείπε ότι για χάρη της «καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και τη μητέρα και προσκοληθήσεται προς την γυναίκα αυτού και έσονται οι δύο εις σάρκα μία». Έτσι καθιερώθηκε ο θεσμός του γάμου. Η δημιουργία της γυναίκας από την πλευρά του άντρα, σύμφωνα με εξήγηση που δίνεται, είναι ενδεικτική της ισοτιμίας των δύο φύλων. Η Ε. δεν δημιουργήθηκε από το κεφάλι του Αδάμ για να μην τον κυριεύει, ούτε από τα πόδια για να μην είναι δούλη του. Πλάστηκε από την πλευρά του για να είναι ισότιμη με αυτόν, δίπλα από τον βραχίονά του, για να προστατεύεται από αυτόν και κοντά στην καρδιά του για να του εμπνέει αγάπη. Η Ε., κατά την Παλαιά Διαθήκη, απατήθηκε από το φίδι και έφαγε τον καρπό του απαγορευμένου δέντρου προσφέροντάς τον μάλιστα και στον Αδάμ. Ο θεός έδιωξε τότε τους πρώτους ανθρώπους από τον παράδεισο και καταράστηκε τον μεν Αδάμ να βγάζει το ψωμί του με τον ιδρώτα του προσώπου του, τη δε Ε. να γεννά με πόνους τα παιδιά της. Από τον Αδάμ και την Ε. γεννήθηκαν τρεις γιοι, ο Κάιν, ο Άβελ και ο Σηθ και πολλές κόρες. Η E., η οποία με το παράπτωμά της έφερε την αμαρτία στο ανθρώπινο γένος, αντιπαραβάλλεται από την Εκκλησία με την Παρθένο Μαρία, η οποία όμως το έσωσε με ενδιάμεσο τον Ιησού Χριστού. Σύμφωνα με κάποια μουσουλμανική παράδοση, ο τάφος της Ε. βρίσκεται στην Τζέντα της Αραβίας, όπου χτίστηκε και μνημείο μήκους 180 μ. που καλύπτεται από τεράστιο θόλο. Παλαιότερα, στα πρόπυλα των καθεδρικών ναών της Δύσης τοποθετούσαν αγάλματά της. Η έξοδος εξάλλου από τον παράδεισο, αποτέλεσε θέμα πολλών ζωγράφων, κυρίως της Δύσης.II
«Η εξίσωση του Αδάμ και της Εύας από τον επίγειο παράδεισο, μετά το προπατορικό αμάρτημα», νωπογραφία του Μαζάτσιο (αρχές 15ου αι., παρεκκλήσιο της Σάντα Μαρία, Φλωρεντία).
Πεδινός οικισμός (υψόμ. 60 μ., 535 κάτ.) του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται ΒΔ της Καλαμάτας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Ανδρούσας.* * *εὖαβλ. ευαί.[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. ευοί].
Dictionary of Greek. 2013.